با یک اتوبوس از پادگان حمیدیه به محل آموزش رفتیم یک روستا در منطقه جفیر بود با خانه های کاهگلی خالی از سکنه و خالی از هرگونه اسباب و وسایل وکاملا متروکه کنار رود کرخه کور. این رود به نام نیسان و کرخه نور هم مشهور بود در آنزمان و آن قسمتی که محل آموزشمان قرار داشت عرض رود چیزی حدود 30 الی 40 متر و عمق آن 2 الی 3 متر بود . آب رود کاملا گل آلود و کثیف بود. از این آب برای شستشوی خودمان و لباس و ظروفمان استفاده می شد حتی یکی دو بار که تانکر آب آشامیدنی نیامده بود از همین آب رود برای خوردن استفاده کردیم به این ترتیب که با سطل آب را از رود به بشکه ای می ریختیم پس از ته نشین شدن گل و لای چند تا قرص داخل بشکه می انداختیم و می گفتند که این قرص ها قرص کلر است و آب را بهداشتی می کند و … تا رسیدن تانکر آب که شاید یکی دو روز طول می کشید از آب بهداشتی ! بشکه استفاده می کردیم.